Ölmeyi ne çok yücelttin gözünde.önemli olan basit ama dolu dolu yaşamak değilmi şu kısa ömrü.ne kadar güçlü olduğunu unuttun sanırım.ya da olman gerektiğini ,bu günlerde düştün kaldın,yaşamaktan bir an yorulduğunu sandın.ama unutmaki seni yeniden ayağa kaldırabilecek bir tek kişi var oda sensin.en karmaşık hallerinden birini yaşıyorsun,ama hiç bir hayat bir ipin ucuna bağlanacak kadar basit değildir.

Basit yaşayacaksın.Mesela susayınca su içecek kadar basit.Dört çıkacak, ikiyi ikiyle çarptığında.Tek düğmesi olacak elindeki cihazin;tek bir düğme, tek bir cümle gibi…Sevince lafı dolandırmadan soylediğin“seni seviyorum” gibi.

Basit bir öpücük yetecek sana…Basit, sıcak bir öpücük;ve o opücükle dolacak tüm günlerin, tüm düşlerin.
O öpücük için yapacaksın hayatının kavgasını,öpücük için yiyeceksin hayatının dayağını.

Kabak çekirdeği verecek sanarakamların veremediği mutluluğu.El yazısıyla yazılmış eğri büğrü bir mektup olacak
en değerli kağıdın;hep yanında taşıdığın,atmaya kıyamadığın.İki harekette giyiniverece,
iki harekette soyunuvereceksin.Kısacık olacak uyanman,
ve yola çıkman arasında geçen süre;kısacık olacaksıcacık kollara dolanman
ve yolculuklara çıkman arasında geçen süre.

Kendin bile anlayabileceksin yazdıklarını;bakışların bile anlatabilecek kendini.

Beklentilerin de basit olacak:Kaf Dağı’nın önünde bekleyecek mutluluklar.Bir ıslıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını;ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sanaen ucuz aşk romanını.

Pankreasının sağlığına dua edeceksin kapatırken gözlerini.Zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken.

Bir kaşarlı tost olacak aradığınnasıl oturacağını bilemediğin sofrada,parmakların en kıymetli çatalın.
Yine, aynı parmaklar çözecek en karmaşık denklemleri.İskender’in kılıcı duracak avukat rehberinin yanında.

Bir filarmoni orkestrası veremeyecek sanakontrplak bir gitarda doğru basılmış bir
“fa diyez”in mutluluğunu.Makyajı ilk “a” sına kadar bilmen yetecek.
Temizlik kokacak en pahalı parfümün.“Bilmiyorum” diyebileceksin bilmediğinde ve
Çok normal olacak onu da bilemeyişin.Tek dereden su getirmen yetecek,
bir “istemiyorum” diyebilmeye.Ne durduğu farketmeyecek abanın altında.

Saatin, sadece saati gosterecek;Telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın.
Küçük bir not defteri olacak bilgini en hızlı sayan.Basit yaşayacaksın, basit.
Sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi

basit…

Derler ki; insan biraz çocuk olmalı. Balon gördüğünde istiyorum diye tutturmalı…. İnsanın eteğini çekiştireceği bir annesi olmalı. Yolda yürürken birazda etrafına bakmalı değişikl hayatları görmek için… İnsan gecenin bir vakti yatağından  fırlayıp “seni seviyorum” diye bağırmalı. İnsanın, gecenin bir vakti yatağından fırlayıp “seni seviyorum” diyebileceği bir sevgili olduğuna inanmalı… insan sabah uyandığında yatağının baş ucunda bir gül ile not bulmalı: “uyandırmaya kıyamadım”… insan heyecan duymalı yeni günün getirdiği ışıklar için…İnsan sinirlenmeli, kavga etmeli ınandığı değerler için…

İnsan, arada AŞIK olmalı, sonunda acı olduğunu bilerek… İnsan bazen de sarhoş olmalı ,bir türkü tutturup sokakları arşınlamalı… insan anlamsızca beklemeli telefonun çalmasını, belki o arar diye…insan efkarlanmalı tabii biraz da sırf efkar olsun diye…insan ara sıra, kocaman olmalı,dünyalar kadar, herkesi kucaklayabilmek için…insan bazen kendi olmalı,bazen herkesten bir parça…insan bazen de aptal olamlı,i nanmak istediği şeylere inanmalı…hoşgörülü,kalender olmalı, bir derviş kadar…daha çok dinlenmeli,bir bilge gibi…hayata küsmesi ve barışması bir çocuk kadar kısa sürmeli…Özel olduğunu, biricik olduğunu bilmeli, ama şımarmamalı… Arkadaşlarına yada dostlarına yüz çevirmemeli, bazen sadece hatırlarını sormak için aramalı… MUTLULUK BELKİDE BUDUR…