Sana artık anlam yükleyemiyorum hayat. Çünkü elimde avucumda ne varsa birer birer aldın benden… Tükenişimi izliyorum daha ne istiyorsun benden. Çocukluğumu bilmedim, tek başıma büyüdüm. Her gün annemin işten gelmesini bekledim. Hava kararmaya başladığında korku sarardı tüm bedenimi. Girerdim battaniyenin altına annemi beklerdim ve beklerken uyuya kalırdım. Hiç doymadım anlamdım kardeşliği. Var olan ablamıda aldın benden hayat ve yıllar geçti, biz hiç kardeş gibi olamadık. Belkide ablam beni hiç benimseyemedi bir kardeş olarak. Genç kız oldum, sevdim güvendim herşeyi onda görüp ögrendim, onun oldum, nişanımıza 1 ay kala aldatıldım ve o güvendiğim taptığım beni yarı yolda bıraktı iş hayatına atıldım aldgm üç kuruş para anca eve yetiyordu sigaramıbile alamadığm oluyordu hayat senden bezmeye cocuklugumdan baslamışım ben evlendim beni sevdiği için kocamla yıllar gecti baktımki o beni seven adamda beni aldattı sustum katlandım katlanıyorum yaptıgından bin pişman olsada ben unutmuyorum ki unutamıyorum mutsuzum bir oglum oldu bana verdgn tek şey bu oldu  tutunuyorum oglumla sana hayat…