“Bende seni seviyorum sevgilim” diyebilmek bile ne guzel bir lutufmus bize..Şu günlerde öyle dardayim ki bir anlayabilsen içimdeki derin ızdırapi..Herkes unutursun dedi ama gel gör hic de dedikleri gibi olmadı be sevdiğim. . BEN ARTIK GUNLERIMI SENİNLE BIRLIKTE OLACAGIMI ÜMİT EDEREK GEÇIRIYORUM VE BILIYORUM SEVGILIM O GUNLERDE GELECEK SANA SOZ VERIYORUM. Beni hala sevdiğini düşünüyorum , çünkü seni kalbimle seviyorum duygularımı bir kenara bıraktım.Sen de biliyorsun benim seni sevdiğimi. .ve sunu da bil benim guzel yureklim ben senin kiymetini en iyi boyle anladım. . Seni seviyorum günlerime isik olan karanlıklarimi aydinlatan adam.O guzel gozlerine doya doya bakacagim günlerin izindeyim beni merak etme sevdiğim. .yuregimde sen oldukca karanlikta kalmam yolumu kaybetmem.

Artık ne mektup yazmanı bekliyorum senden nede aramanı. Bundan sonra arasan da aramasan da,  mektup yazsan da yazmasan da,  beni sevsen de sevmesen de umurumda değil. Herkesin bir duygusal çöküntü dönemi vardır ya, işte tam böyle bir zamanda tanıdım seni ve çok hata yaptım tabi. Bana çok yanlış gelen konuşmalar yaptım. Benim sıfatıma hiç yakışmayacak davranışlar vs. vs.   Çünkü senin sevgin kör etmişti gözümü. İnsan birine aşık oldu mu onun eksikliklerini göremezmiş derler ya gerçekten doğruymuş. Ben senin bu kadar benden uzak olduğunu bu kadar farklı olduğunu göremedim.  En önemlisi bu kadar sevgisiz olduğunu göremedim. Söylediğin her söze inandım. Senin için hiç hayatımın kenarından dahi geçmeyecek insanlarla muhatap oldum, üstelik bile ve isteğe. Yeri geldi onların abuk konuşmalarını dinlemek zorunda  kaldım. Yeri geldi yalan söylemek zorunda kaldım.  Ne aptalmışım!!! Seninle birlikteyken, (tabi birliktelik denirse) benim için hayatını dahi feda edecek insanları kırdım, onları hayatımdan uzaklaştırmaya çalıştım, üzdüm, yeri geldi ağlattım. Ne aptalmışım!!! Ne için yaptım bunları? Hayatta kendinden başka hiç kimseyi düşünmeyen sevgisiz, duygusuz, kalpsiz biri insan için.  Neyse daha fazla söze gerek yok. Sona yaklaştığımıza göre, her ikimiz de verdiğimiz sözleri unutmazsak vede sınırımızı bilirsek (her anlamda) ikimiz de daha fazla kırılmayız. Çok az da olsa yaşadığımız güzel anların hatırına beni daha fazla üzme. Beni başkalarına daha fazla yalan söylemek zorunda bırakma….

Beni böyle havalarda terketme… Böyle havalar; sensin. Böyle havalar benim. Böyle havalar ikimiz…Karın uçuştuğu, rüzgarın savurduğu, bu şehrin beyazdan bir afet yeri olduğu günler…Başkalarına dert. Bize bayram…Ver elini hadi, uzanalım Bebek’e kahve içmeye.Yürürüz belki sonra becerebilirsek eğer, rüzgar ve tipiye inat. Kar taneleri kirpiklerimde,senin saçların hepten beyaza bürünmüş. Yüreğim hafif, yüreğim uçan balon. Gökyüzündeyim, bir Dilek fenerinin içinde. Uçuyorum umarsız. Kaybolacağımı bilmek bile korkutmuyor beni. Yanımda ol yeter.Tutuyorum elini sımsıkı, buza kesmiş parmakların bana sıcak. Elimizde bir kahve dükkanından alınma kağıttan sıcak çikolata bardakları. Dilimde sıcak çikolatanın tadı, gözlerimde yansıyan karın şavkı, içime akan- eline elma şekeri verilmiş çocuk bakışlı güzel gözlerin- Beni böyle havalarda terketme n’olur. Bu havalar bizim.. Bu dünya böyle havalarda bizim ancak, böyle zamansız- hesapsız-yarınsız, kar eceleriyle arkadaş olmuşuz mutluyuz. Alis bile Harikalar Diyarından bak, el sallıyor bize… Öyle bir hava ki bugün, herşey mümkün, sen hayal et yeter. Yanındayım bak. Zihninden geçen bir harf, bir isim kadar yakınım sana, adımı çağır, yanındayim bak. Kar yağmış, sulh olmuş, kalabalıklar kaybolmuş. Bu şehir sana- bana- aşka tanık. Karda bıraktığımız ayak izlerimiz bizden razı, peşimizdeler gizliden… Ayrılığı başka bir mevsime, başka bir yıla bırak. Mesela 2099a bırak. Beni böyle havalarda terketme n’olur!

* Çok Bilen Kadın