Uzun bir koridordayım, geçmişim geleceğimin nöbetini tutuyor.
Koşuyorum kaçarcasına, kendime yetişemiyorum.
Sevdiğim herşey bozulmaya yüz tutmuş,
Tarihi geçmiş en güzel baharımın,
Dökülmüş yapraklarım ve tüm çiçeklerim solmuş.
Günler uzadı derken geceler kısalıyor…
Ne diye seslensem sana, hepsi yakışıyor.
Bu kış ellerimi kestim ellerini düşündükçe.
Soğuğum yitip gitmedi ben sana dilendikçe.
Karmaşık hallerdeyim yazsam yazamam.
Kalbimi saran bir sarmaşık koparıp atamam, elimde değil.
Dilimin ucunda bir yara, su içsem yanıyor.
Ve ne yazık ki gitsemde herşey sana benziyor…