Kurabiye Kokusu

Müslümanlar ne zaman “Muhammed Mustafa” adını duysa bir elini göğsüne koyarak “Sallallahu aleyhi ve Sellem” derlerdi. Adam da ne zaman kurabiye lafını duysa “çok şükür Yarab” derdi. Kurabiyenin ayrı bir yeri vardı onun yaşamında. sevdiği koku  kurabiye kokusuydu. Başarılarının çoğunda kurabiyenin etkisinin olduğunu söyler yaşamının her parçasında da bu varlığı hissederdi. herkes merak ederdi bunu ama bir tek kişi merak etmezdi. O kişide kurabiyem dediği eşiydi. Aradan yıllar geçmesine rağmen ne bu durum değişmiş nede kurabiyenin sırrı çözülmüştü. Kalabalık bir mekanda bir gün oturulurken herkes adamın eşine yüklenerek kurabiyenin öneminin nereden geldiğini sordu… o da tamam anlatacağım, daha fazla dayanamayacağım dedi ve anlatmaya başladı.

Aylarca birbirimizi yiyip tüketirken aynı zamanda da bunlardan daha fazlasını ürettiğimizi anladık… Memocuğumun yine başının etini yediğim bir gün , o bana sus dedi.. susss.. beni dinle dedi. ve sert sert baktı gözlerime.. öyel bir baktı ki içim titredi.. sustum ve dinlemeye başladım..

Teknoloji kokuyor her taraf hissediyor musun? Asfalt kokuları..egzoz kokuları.. yanık kablo kokuları.. yapay kokular vs vs.. bu değişimden insanlar ve evlerde nasibini aldı değil mi? Dedi.. ben ne olup bittigine anlam veremedim pek ve eeee diyerek gözlerine baktım.. baktığımda o öfke gitmiş sanki bakışlarındaki anlam değişmişti… çaktırmadan etkilenmiştim. ve devam etti… artık insanlar evlerinde pek yemek yapmıyor, fast food besleniyor.. misafirleri gelmeden petibörler börekler vs alıyor ikram ediyor.. yada dışarda ağırlıyorlar..aile kavramı kayboluyor.. söylermisin benim bekar evimden ve yalnız yaşamımdan bunların ne  farkı var?

Hala bir anlam verememiştim konuşmalarına ve “sana ne ki bunlardan” dedim… güldü ve ekledi…

Kurabiye kokan bir evim olsun istiyorum.. olacak çocuğuma ve bana bir ömür boyu kurabiye yapar mısın? Dedi… işte o an ayaklarım yerden kesildi ve uçmamak için boynuna sarılıp “tuzlu mu olsun tatlı mı” dedim… işte o gün bugündür evimiz hep kurabiye kokar…

Bu konuşmadan sonra kalabalık derin bir sessizliğe büründü.. birçokları kendi durumlarından utandı ve birçoklarıda bundan belkide ders aldı.. ve daha sonra evlerine ziyarete gittigi insanlarda, onlara hep kurabiye ikram ettiler…

15 ocak 2006 01:43