Asla Unutmayacağım

Benim unutamadığım aşkım, lise yıllarındaydım, sınıfımızın kapısından uzun uzun bakışırdık, sınıftaki koca kara tahtaya bana sevgi sözcükleri içeren sözler yazardı, hani hoşuma da gitmiyor değildi, bana ilk çıkma teklifinde, babamın korkusundan hayır asla olmaz demiştim, günler sonra ısrarına dayanamadım, çünkü bende onu gördüğümde heyecanlanıyor, boğazım kuruyor, elim ayağım titriyor, kalbim yerinden fırlayacak gibi çarpıyordu. Bende onu seviyordum, tek yaptığımız uzun uzun bakışmaktı, o bakışlar çok şey anlatırdı, ama ne yazık ki ailemin korkusundan istemedim, aradan uzun yıllar geçti ve ben onu unutamadım, ben okul bittikten sonra ailemin istediği ama benimde gönül rızam olan eşimle evlendim  çocuklarım oldu, o çok geç evlendi.Ben evlendikten sonra bir kaç kez onu gördüm, benim ve onun arasındaki tek diyalog yine bakışlarımız oldu, evliyim mutsuz değilim ama eşimi onu sevdiğim kadar sevemedim, yıllar sonra kendisiyle sosyal paylaşım sitelerinden görüşme imkanımız oldu en sevindirici yönü onunda beni unutmamış olmasıydı. Bir kaç kez yazıştık eski bir dost gibi, daha sonra bunun doğru olmadığını anladım, çünkü kalbimizdeki küllenmiş o sadece bakışlarla birbirimize anlattığımız büyük kocaman sevgi 25 yıldır hala aynı heyecanı yaşatıyordu, ben evliyim ve çocuğum var, o evli çocuğu var, ve ben eşime saygı duyuyordum çünkü o benim mutlu olmam için elinden gelen her şeyi yapan bir eş, en önemlisi iki evladım var ve ben yuvamı, bir başkasının yuvasını yıkacak kadar bencil olamam, iki yıldır hiç yazışmadık ama her sabah resmine baktım eminim aynısını o da yapıyordur bütün yüreğimle mutlu olsun isterim, onu ilk günkü gibi hep sevmeye devam edeceğim, o hala yüreğimde kanayan bir yara ve asla çocuklarımın seçimlerine karışmayacağım sevdikleri ile evlensinler.