Ben senin ‘SON’un olmak istiyorum

Bir gün göçüp gitmek istersem bu diyarlardan, ne bir Ege kıyısı, ne Karadeniz.. İlle de Akdeniz’de olmalı sonum. Sıcacık kum taneleri seni hatırlatır bana çünkü. Akşam güneşin batışında görürüm yüzündeki hüzünlü tebessümü ve yağan yağmurun damlalarıdır gözyaşın.   Sahilde koşuşturan çocukların sevinç çığlıkları;  içimdeki  “SENSİZLİĞİN ÇIĞLIKLARIDIR” aslında. Hiç birini duymam, görmem, hissetmem.Yürürüm bir başıma upuzun sahillerde. Ne kadar yürüdüğümü de bilmem haa!! Gece mi olmuştur, gündüz mü? Onu da bilmem. Sonra bir el uzanır omzuma, dönerim. Senin güneşin batışında gördüğüm hüzünlü tebessümündür karşımdaki. Ağlarım…..Sen benim ‘İLK’im değilsin ama ‘SON’um olacaksın derim. Ben de senin ‘İLK’in değilim ama ‘SON’un olmak isterim. Seninle yaşlanmak, seninle ölmek isterim.