Bitmeyen Çile
Zannettim ki sonsuzluk gibi büyük bir kavram sadece matematikte var. Ama yaşamda daha da derini varmış. Güçsüzleştikçe kaybettim, kaybettikçede güçsüzleştim. Ne bitmez çiileymiş ki , yıllardır sayamadığım kadar yumaklar yaptım da, hala bir çileyi bitiremedim.
Dağlar dağlara kavuştu, dertlerim bir türlü kavuşmadı.. Bozkırlar ova oldu, çimenler çayır… Ama hala içimdeki bozkırın rengi aynı. Gönlümdeki çorak arazide ansızın bir dal serinliği gelir, oda seni düşündüğüm anda…
Üşüyormusun yokluğumda, içinden birşeyler akıp gidiyormu dostların beni sorduğunda… Benim gibi misin sende yoksa.?
Ben; Güneş oldum ısıtmayan, ateş oldum yakmayan ve bir yara oldum hiç onmayan…
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!