Böyle Ayrılmamalıydık Biz

Dışarda yağmur çiseliyor. Hüzünlü gözlerle bakıyorum penceremden. Birden bire sen geliyorsun aklıma.. içimide seller coşuyor. Ne varsa alıp götürüyor geçmişten kalanları ve gelecek umutlarımı. Peri bacaları misali bir tek sen kalıyorsun. Hiç birşey deiştirmiyor, hiçbirşeyini. Yüreğime bir bıçak, sırtıma bir hançer saplamıyor. Hava alanında “Gidişine dayanırım ama ben gidemem, seni arkada bırakamam dediğin günleri anımsıyorum. gerçi hiç unutmadım ki..

Senden sonra yaşam diye birşey yaşamadım. her gün biraz daha eriyen ve tükenen bir mum misali eridim durdum. Kalıcı mutluluklar yerini hep yerli acılara bıraktı. Mutlulklarımda kısa gülümsemeler yada hep hapishaneki mahkumun ziyaretçisi gibi oldu.  Böyle ayrılmamalıydık biz…

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *