Tarih 31 Ocak 2015’i gösteriyor ve bende planlar yapıyorum.. Sabah saat 10’da ders anlatacağım, 13:00’de Saunaya gideceğim, Sonra yemek.. 1 Şubat Pazar günü erkenden bir mesaj; çok samimi çocukluk arkadaşım Kamil’in annesinin vefat ettiğini muhtarımız telefonlara gönderdiği mesajla bildiriyor. ölüm bu, herşeyin önüne geçiyor ve tüm planlar alt üst oluyor ve ben köyün yolunu tutuyorum.
Ömrünün çoğunu sefalet içinde geçiren ama hiçbir zaman hayata küsmeyen engiliğin yaşar’la mezarlık başındaki kalabalık içinde birbirimize sarılıyoruz. Herşey boşmuş diyoruz birbirimize, İnsanın zaten en akıllı düşündüğü zaman nedense mezarlık başındaki anı oluyor. Galiba ötesinin olmadığını anladığımız tek yer. Ama sadece mezarlık sınırları içinde.
Yaşar ilk defa bana cenazeden sonra evine gitmemiz için davet ediyor. “bir çayımı iç” diyor. bende “mevlüt’ün arabasıyla geldiğimi ve geri döneceğimizi” söylüyorum. Araban yok mu? Yoksa ahırdaki tek ineğimi satar sana araba alırım diyor Yaşar. Bende hazır kazılı olan mezara bakıp, “öldürdün beni, göm bari hazır mezara” diyorum. ve bir dahakine köye geldiğimde mutlaka çayını içeceğimi söylüyorum.
Şimdi içime orutan bir pişmanlık “neden gitmedin ki” diyor. … Ne zaman gideilecek? Yarın diye bir şey sadece bugün varsak var…. Belkide o çay bir daha içilmeyecek….
Pişmanın yaşar…. keşke o çayı soğutmadan taze taze içseydim…

Öncelikle iyiki hayatıma girmıssiniz. Bunu herzaman size söylemiyorum ama “iyiki varsınız iyiki sizin gibi arkadaşlarım hatta kardeşlerim var”. Benim sacmalıklarıma katlanıyorsunuz bu bile büyük basarı.. 
Yeliz; Evet cok uzun zaman olmadı tanışalı. Sanki birbirimizi daha önceden tanıyormuş gibi davranmamız belkide simdi bizim kardes olmamızı sağladı. Tanıstıgımız gun 15 Eylul 2014 pazar günü ^^  o gun o kadar samimi degildik hatta hic samimi degildik. Parktaki sacmaliklarimiz. Ilk dondurmamiz. Her sey cok guzeldi. O gun daha ilk gunden sarkımız oldu.Nil Karaibrahimgil Kanatlarım Var ruhumda 😀 
Neredeyse butun sülalenizi tanıyorum. Hatta samsun Carsambayi, İyiki babalarımız tanisdirdi. Birbirimize küsmeye bile kıyamıyoruz. Neyse seviliyorsun çiçezim..
♥Simay; Öncelikle iyiki arkadasımsın. Senin gibi bir kardese sahip oldugum icin cok sansliyim. Evet senle tam 2. Yılımız. Beraber cok agladık güldükde.heyacanlandık  durgunlastıkda. Ama birbirimizi kırmamak icin her seyi yapdık. Evet bazı günler birbirimize patlıyoruz ama küslugumuz 5 dk falan sürüyor. İşte bu yuzden beden günlerini çok sevmisimdir. Cunku herzaman güzel seyler beden derslerinde oluyor. Bunun kanıtıda sensin.♥ Sacmalıklarımızı seviyorum. Bizi biz yapıyolar.Rezilligi dusunmuyoruz cunku bizim farkımız bu. Neyse seviliyorsun canım.♥    İyıki canlarım oldunuz.sizi hic bırakmayacagım. Yapay Kardeslerim :Dd

Aslında her şey çocuk yaşlarda başlamıştı, ilkokulda. Önemsiz kişilerden ötürü birlikte olamamanın hikayesi bu. Birbirimize kimi zaman üstü kapalı, kimi zaman da açıkca itiraf etsek de hiçbir zaman “Biz” kavramını oluşturamamıştık. İlkokulda bir insan birini nasıl sevebilir bilmiyorum ama üzerinden bunca sene geçmesine rağmen başını yastığa koyduğun anda aklına hala o geliyorsa belki de bu hissin en doğru adıdır “yaşanmamışlık”. Evet biz asla birlikte olmadık. Yıllar yılı geçiyor bu ismi koyulmayan ilişki sanki hiçbir şey olmamış gibi, verilen sözlerin hiçbiri verilmemiş gibi, basit bir eski dostluk muhabbetine dönüşüyor. Yıllarca hiç konuşmuyor, başka yerlerde, başka çevrelerde, bambaşka hayatlar yaşıyoruz. Yıllar sonra karşılaştığımızda birbirimize karşı onca zaman neler yaptığımızdan söz ediyoruz samimiyetle ve gülüyoruz. İkimiz de biliyoruz hiçbir zaman olmayacağını, bambaşka dünyaların insanları olduğumuzu.

Evet cüzdanımda sevdiğim dost’larımın fotoğrafını taşırım bilirsin, şu an da seninki en önde duruyor. Uzun süre boyunca da öyle duracak gibi… Kendi kararlarından asla pişman olmamanı temenni ediyorum, yüzünden gülücükler hiç eksik olmasın, evet bu arada bu gece de uyuyamadım, hani şakasına “nasıl geçiyor bensiz oralarda zamanın?” demiştin ya gülerek. Ondandır.

Canım arkadaşım, tek dostum, sırdaşım, bitanem, canım, herşeyim…Seninle uzun zamandır görüşemiyoruz bu yüzden de sana bi mektup yazmak geldi içimden. . Duygularımı kelimelere dökmem belki imkansız ama en azından sana bir kaç satır yazmış olurum..Seni altı yıldan fazla zamandır tanıyorum. Lisenin ilk yılında seninle tanışmış olmam cok büyük şans benim için. Çünkü sen o günden beri benim iyi günümde kötü günümde her ânımda yanımda oldun. Tüm o ergenlik zamanlarımız birlikte geçti. Sen benim için bi arkadaştan çok ötesin. Neden biliyor musun ? Çünkü ben seni ilk tanıdığımda da bu kadar yakın hissetmiştim kendime. Sanki bugünlerimizi o zamandan görür gibiydim.

Biz her zaman farklıydık diğer arkadaşlıklardan. Biz birbirimizi kırmamak için gözlerimizin içine bakardık. Her zaman birbirimizi destekledik. Ama bugün ne hissettim biliyor musun bitanem seninle bir seneden fazladır görüşemiyoruz ve artık eski sıcaklığı kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya geldik. Ve ben buna izin vermemek adına sana bir kac hatırlatmada bulunacağım:

İngilizce hocası adını unuttum:) bize hep kalorifer böcükleri derdi çünkü her teneffüs hiç sıkılmadan orada buluşur konuşurduk teneffüs bittiğinde de mutlaka öpüşüp ayrılırdık. Hasan hoca bir gün bizim yemekhaneden ekmek yürüttüğümüzü anlamıştı. Bir gün annemler yoktu ve sen bize gelmiştin sonra da canlı müzik dinlemeye gitmiştik sonra annen aradı diye apar topar dönmüştük yarı yolda otobüsten inip koşmuştuk. Spor salonunda maç izlerken kaloriferin suyunu fışkırtmıştık. Birlikte Eskişehir’e gitmiştik orada çorba standının önünde bir saat beklemiştik sırf bedava çorba içeceğiz diye. Bir sürü para verip elbise ayakkabı almıştık ama mezuniyet Gecesi ne gitmemiştik. Okuldan kaçıp parka gitmiştik sonra çok tuvaletimiz gelmişti. cami cami koşarak tuvalet aramıştık. Cok acıkmıştık sadece 60 kuruşumuz vardı bi tane ekmek alıp onu yemiştik. Nidalarda yılbaşı Partisi yapmıştık maşamız yoktu dilandan istemek için kendi aramızda konuşur gibi yapmıştık ama ne nida ne ezgi ne dilan bizi duymuyordu biz de acaba biz yok muyuz diye şüphelenmiştik.Ve daha bir cok anı..Seni çok seviyorum canım arkadaşım. .En kısa zamanda seni görmek dileğiyle kendine iyi bak..

serayım herşeyim seni ne kadar çok sevdiğimi bilmiyo olabilirsin ama öğren seni butun arkdaşlarımdan daha fazla seviyorum seninle geçen sene tanışmamıza rahmen knk olduk ama senle çok fazla küsüyoruz nedensiz ben biraz kıskancım seni kıskanıyorum hep de küslüklerimiz benim kıskançlığımdan oluyor seninle küs olduğumuz zaman sanki ben hayatta yokmuşum gibi hissediyorum sen benimle konuşmadığın zaman ben ölmüş saayılıyorum bu hayat sensiz geçmez be knk beni asla bırakma sana güvendiğim kadar kimseye güvenmedim beni sakın unutma seni çok seviyorum kankam 🙂 can dostum 🙂 Hayatımda o kadar zorlu günler yaşadım beni her zaman anlayan, beni hiçbir zaman yalnız bırakmayan tek sen oldun seni çok seviyorum kankam.