İmkansızım

Belki cok şey bekledım senden, hiç bişey beklemeyerek belkı hiç yaşanmaması gereken o kadar cok şey yaşadıkkı… Nasıl oldu, bız nasıl bu hale geldık, hangimiz daha az sevdik ben mi sana yetmedim? yoksa sen mi fazla geldin bılmıiorum bilemiyorum.. Düşündükçe çıkılmaz bir hal alıyor bendeki sen. Ama olmuyordur diyorum, yapma diyorum, unut diyorum ama kime diyorum.. Hayata seninle başladım ben. Yenı doğan bir bebeğin dünyaya gözlerini ilk açması gıbiydi seninle tanışmam. Daha 40 çıkmamıştı bıle seninle. Kader dersin eyvallah cekersin ama dilinin soyledigini yüreğin işitmiyor. Sağır kalıyor bide yürek duysa belki bu kadar ağır gelmezdı bu ayrılık belkı daha kolay olurdu unutmak…..AYRILIKLAR hep acı mı verir yada acı cekmeyi bizmi istıyoruz insan hiç canını yakanı ozlermi özluyorum, yapamıyorum sensizlik cok ağır cok zor gittikçe dahada yanıyor canım bıtmıyor tukenmiyor. Bağımlı gibiyim, bırakmıyor sensizlik yakamı. Yokmu bunun bir tedavisi bir sonu olmalı ölüm gibi… Mezara mı girmek gerek ölmek için? Sen hiç yaşayan ölü görmedin mi? işte bak farkım kalmadı bitttiimm hayat yok umudum sevincim huzurum herşeyim seninle gitti çok zaman geçti aradan hiç yüzünü görmeden sevdim, dokunmadan özledim kokunu, tenini, sıcaklığını, nefesıni herşeyini çok özledım..

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *