İnsan Olmak yada Olmaya Çalışmak

Derler ki; insan biraz çocuk olmalı. Balon gördüğünde istiyorum diye tutturmalı…. İnsanın eteğini çekiştireceği bir annesi olmalı. Yolda yürürken birazda etrafına bakmalı değişikl hayatları görmek için… İnsan gecenin bir vakti yatağından  fırlayıp “seni seviyorum” diye bağırmalı. İnsanın, gecenin bir vakti yatağından fırlayıp “seni seviyorum” diyebileceği bir sevgili olduğuna inanmalı… insan sabah uyandığında yatağının baş ucunda bir gül ile not bulmalı: “uyandırmaya kıyamadım”… insan heyecan duymalı yeni günün getirdiği ışıklar için…İnsan sinirlenmeli, kavga etmeli ınandığı değerler için…

İnsan, arada AŞIK olmalı, sonunda acı olduğunu bilerek… İnsan bazen de sarhoş olmalı ,bir türkü tutturup sokakları arşınlamalı… insan anlamsızca beklemeli telefonun çalmasını, belki o arar diye…insan efkarlanmalı tabii biraz da sırf efkar olsun diye…insan ara sıra, kocaman olmalı,dünyalar kadar, herkesi kucaklayabilmek için…insan bazen kendi olmalı,bazen herkesten bir parça…insan bazen de aptal olamlı,i nanmak istediği şeylere inanmalı…hoşgörülü,kalender olmalı, bir derviş kadar…daha çok dinlenmeli,bir bilge gibi…hayata küsmesi ve barışması bir çocuk kadar kısa sürmeli…Özel olduğunu, biricik olduğunu bilmeli, ama şımarmamalı… Arkadaşlarına yada dostlarına yüz çevirmemeli, bazen sadece hatırlarını sormak için aramalı… MUTLULUK BELKİDE BUDUR…

 

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *