İyiki Varsın Birtanem
Yıl 2006…. Bir sonbahar günüydü seninle ilk tanışmamız ve güzel gülüşünle yüreğimin aydınlandığı ve aynı zamanda o küçücük ateş parçasının içime düştüğü gün. Hiç bilmedin sen bunu ve bilmeyeceksin.. Sonra o küçücük ateş parçası büyüdü…büyüdü…büyüdü….Bir yanardağ gibi bütün yüreğimi kapladı. Sen gene bilmedin ve bilmeyeceksin..
Senden kilometrelerce uzaktayken ben, dumanını çekerken sigaramın içime ve gözlerim yıldızları izlerken gecenin bir yarısı, o yıldızların gelip seni benim yerime alnından öpmesi için yalvardım onlara… Sen bilmedin ve bilmeyeceksin.. Gün oldu saatlerce yürüdüm…..senin geçme ihtimalinin olduğu yollardan. Bazen karşılaştık seninle, uzaktan da olsa selamlaştık bazen. Hatta konuştuğumuz da oldu sıradan da olsa.. Ama sen o yollarda yürümemin gerçek sebebini hiç bir zaman bilmedin ve bilmeyeceksin… Bir gün çıkıp gelmek istiyorum sana biliyor musun. Hiç hesapsız, sorgusuz, sualsiz. Ve gerçeği, ve varolanı, ve geleceği düşünmeden… Karanlık gecelerimin ışığı, Hayatın bana verdiği bir müjdesin sen.. Keşkelerimİ ‘İyi ki’ lere dönüştürensin. Evet… Sen her ne kadar bilmesen de, bilmeyecek olsan da ve tüm acılarıma ve tüm imkansızlıklara rağmen diyorum ki; “İYİ Kİ VARSIN BİRTANEM”
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!