Kendime

Bu mektubum kendime yazıyorum, hayat hiç ummadığı bir anda gelip çelme takıyor insanın ayağına..Hem de öyle bir çelme takıyor ki hayatın kökten değişiyor, aslında hayat değil de sen değişiyorsun sadece, bunu geç fark ettim. İnsan 2-3 yıl içinde bu kadar büyük bir çıkmaza girer mi ? Ben girdim ve o çıkmaz bi girdap gibi beni gittikçe içine çekiyor ,tam kurtuluyorum diyorum bakıyorum ki yine en dipteyim sonra bi bakmışım kaybolmuşum yine ..Kalbim atıyor ,nefes alsam neye yarar ki ben yaşamıyorum ,sanki artık bu hayatta benim gölgem var..Bazıları var benim gölgemde yaşıyor ,yaşıyor dediysem gölgemin üstüne basıp geçiyor,belki de artık acımıyor canım bilmiyorum onu bile bilmiyorum!Bazen ölmek istiyorum onu da yapamam diye korkuyorum ,o zaman bile aklıma başkaları geliyor ..Aklımı kaybediyorum gibi geliyor bazen sonra keşke kaybetsem diyorum o zaman kimseyi umursamam diyorum kimseyi tanımam.. Hangisi, ölmek mi? ölü gibi yaşamak mı daha kolay? Seçim senin…