Mayıs Sineğim 3
İnsanın kalbi çürür mü? Sanki benimki çürümüş gibi. Küçücük bedenimle çektiğim acılar, yaşadıklarım ne yaparsam yapayım unutamadıklarım yastığa kafamı gömdüğüm de unutayım istiyorum. Sabah gözlerimi açtığım anda aklıma gelmesinler istiyorum bu hayatta kimseye güvenemedim ben yedi yaşında insan hayata küser mi? yedi yaşında hayata küstüm ben. Bir dahada hiç barışmadık zaten. Yaşadıklarımın ardından hep daha büyük acılar geldi yalnız başıma hepsinin üstesinden geldim yada gelemedim bilmiyorum insan her sabah ağlayarak uyanır mı daha yatağından kalkmadan mutsuzluğun dibine vurur mu? Ben hep böyleyim işte karanlıktan korkarım kimsenin gözlerine uzun uzun bakamam lanet olası gözyaşlarımı tutamam ağlayınca dilim tutulur boğazım yanar konuşamam evde yalnız olduğum geceler bütün ışıkları açarım genelde koridorda ağlarken uyuyakalırım işte böyle değişik şeyler okumaya korktuğum günlüklerim var sayfalarca yazılarım hiç birini yazdıktan sonra okumaya cesaret edemedim sanki okuyunca o günlere geri dönücekmişim gibi biliyorum saçma ama korkuyorum işte herneyse sonra bigün bi adam girdi hayatıma cinsiyet olarak degil gercek bi adam yüreği tertemiz sarıldıgında bütün acılarımı unutturabilen tek insan öptüğünde bütün yaralarımın geçtiğine inandığım tek adam ailem, huzurum, gülen yüzüm bana bazen katlanamasa da beni yüreğinden asla atmayacağını biliyorum insan birine sonsuz güvenebilir mi? bence doğru kişiyse bütün acılara rağmen güvenebilir
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!