Önemsiz Satırlar

Gökçeada sahiline güneş doğmuş, Denizden gelip senin saçlarında parıldıyor, Suskunsun, Dalga sesleri duyuluyor sadece sahilde… Kum tanelerini avuçlamışsın, Görüyorsun fakat hissedemiyorsun beni, Avucundan kum tanelerinin akıp gitmesine izin vermiyorsun, Yerini dolduramayacağını düşünüyorsun, Anılarım diyorsun, kıymetlilerim… Acı en çok hissettiğin duygu belki de bugüne kadar, Ya da ben öyle olduğuna inanmak niyetindeyim, Aşktır belki de senin bu hallerin… Onsuz olmaz diyorsun, sıkıyorsun ellerini, Benim tutmama izin vermiyorsun, Ama içten içe bakıyorsun bana, Diyorsun ki güneş gerçekten doğmuş mu? Fark ediyorsun, İyi ki doğdun diyorsun… o kadar, Kucaklayamıyorsun bile beni, Çünkü avuçlarında hala kum taneleri….. Yanlışlar yapıyorsun, kırılıyor kalbim… Merhameti, affetme duygusunu hatırlatıyorsun bana Aşk yerine…. Gittikçe tüketiyorsun beni farkında olmadan, Denizin gelgitlerine özeniyorsun, Bir varsın bir yoksun, Yoruyor, ağlatıyor, kızdırıyor, küçük çığlıklar attırıyorsun… Bir düğüm var ki boğazında, Yutamıyorsun, konuşamıyorsun da Söyleyemiyorsun beni sevmediğini, benim yanımda olmak, onu sevmek istiyorsun belki de, Artık anlıyorum ki, Ne desem boş ne yapsam olmaz, Çünkü sen hala bir çocuksun…..