Sevgiliye Mektup

Yıllar sonra kör kalemime kalemtraş oluyorsun. Sevinsemm mi yoksa üzlsem mi bilemiyorum. Ben bir daha sevgili ile başlayan cümleler kuramayacağımı düşünürken şimdi sana Sevgiliye Mektup başlığıyla başlayan mektup yazıyorum.

Geçenlerde yerlere toz gibi döşenen bir beyazlık kapladı Ankarayı. Bugün ise Ankara beyaz gelinliğini giydi. Her yeri, hatta tüm pislikleri bile kapatan karlar ne yazıkki seninle geçirdiğimiz anıların üzerini kapatmadı, kapatamadı. Girdiğim her karlı sokakta, ayak izlerini değil sanki seni görüyorum. Avuçlarımı açıyorum, içine bir iki.. kar taneleri.. hissediyorum ve tam tutmak isterken avuçlarımda, eriyip gidiyor .. senin gibi.

Şimdi yine yalnız başıma olsamda, seninle dolaşıyorum tunalı sokaklarında… Ellerim üşüyor.. Çünki ne paltolu adam var yanımda nede ellerimizin birleştiği paltonun cebi..

Ne sevgilim diyebiliyorum sana nede sevgilimdi.

Sevgiliye Mektup’ u okuduğunda yaz günüde olsa seninde yüreğine bir parça kar tanesi düşecek mi?