Sevgiliye Mektup

Yorulduğumu hissediyorum artık,sensiz yaşamanın ağırlığı günden güne daha da ağırlaşıyor bedenimde.sensiz yaşamak….seninleyken söylemekten korktuğum tek cümleydi.

Aklıma bile getiremiyodum. Kalbim acıyodu..ama bak şimdi ne kadar kolay söylüyorum.sensizliğin 5. ayını yaşıyorum çünkü.dilim alıştı belki söylemeye ama kalbim hala beni bırakıp gittiğin ilk gün acıyor. unutmadım.. sabah kalktığımda herşey bitmişti sen uyuyordun ve artık bir daha dönmemek üzere gidecektin. baktım son defa sana eğilip öptüm son kez seni meleklere emanet ettim seni korumaları için,ve çıkıp gittim.ne kötü ne berbat bir gündü benim için bilemezsin. seni orada bırakıp gitmek benden neler götürdü tahmin bile edemezsin. ama mecburdum sevgilim böle olmasını sen istemiştin çünkü ayrılık kararı senden gelmişti bir kere. Bir şey yapamadım bir şey söyleyemedim kabullenmek zorunda kaldım. gözlerime hükmetmek zorunda kaldım gözyaşlarımı karşında bırakmaması için.beni o şekilde görüp sırf üzüldüğün için kararının değişmesini istemiyordum çünkü.beni sevdiğini zannetmiştim,beni bırakmayacağını düşünmüştüm ne yazık ki yanılmışım.1 aydan fazla sürmedi ilişkimiz.tabi 1 ayın öncesi de vardı bende seni ilk gördüğüm andan beri seviyordum çünkü. Bunu da bilmedin hiç söyleyemedim.benim ilkim sen oldun sonum da sen olacaksın sevgilim seni ilk gördüğüm andan beri seviyorum sevmeye de devam ediyorum.

Hoşçakal