Unutulmaz Anılarla Nice Yıllara

Merhaba Halit;

Tam hatırlamasamda 98 yılının sonlarına doğru yüzüncüyıldaki evimizin koca salanunun bir köşesinde sıkışmış vaziyette, sen, ilhan ve sanırım ibo oturmuş aydında çay demliyordu. Sonra ben girdim salona ve mustafanın gerginlinleştirdiği sizleri biraz gevşeterek başlayan bir dostluğa adım atmıştık. İlginçtir ki Önce aydın, sonra ilhan sonra da askerlik boyunca sen ev arkadaşım oldun.

Zaman çabuk geçtip gidiyordu. Aynı kültürlere sahip olmamızdan dolayı ilişkilerimiz de zamandan daha hızlı ve olumlu ilerliyordu. Taki internet denen şeyi bize bulaştırana kadar… Bizi buraya bir düşürdün bir dahada çıkamadık. şimdi bile bak sana mektup yazıyorum.

Dial-up olarak internete bağlanan ve ilk defa güzel müzik çalan bir bilgisayarımızı Apodan almıştık. O iğrenç bağlantı sesini duyunca f9 a basıpta internete bağlanmak ne kadar haz verirdi bize.

Sayende çokta yemek yapmadık evde. Asteğmenlik yaptığın Edok un kantini ucuz olurdu da , sen haftanın bir günü lahmacun bir başka günü temizlenmiş hamsi getirirdin.. Hafta sonlarıda kahvaltı hazırlamak en büyük zevkindi.

İnsan bazen serin bir yere otururda bir süre sonra üşüdüğünü farkeder. Senin askerlik de bitip temprana binip gittikten sonra bir kaç hafta eve giremedim. İnternet için kavga ederdik ya ; ona bile girmeyi canım istemedi. Sonra istemesekde yaralar kabuklaşıyor ve hayat devam ediyor.. devamı gelecek