Yokluğun Hem YAR Hemde YARA Bana
Yalınayak kaldı yüreğimdeki Sevdan… Üşüyorum… Dokunduğun her yer üşüyor…Duvarlarımda asılı gülüşlerin halime gülüyor… Sen, yüreğinde benim cesedimi taşırken,benim aklımda, fikrimde, zikrimde böyle hoyratça dolaşman ne büyük haksızlık yar… Aşkınla kirlendim ve temizlemek gibi bişey ne mümkün.. içimdeki çocuk bir avaza ağlıyor kan revan içinde kelimeler. Cümle olma yarışında değiller artık, seni anlatmak için son kez bir aradalar… Varlığının güzelliği kadar büyük; içimdeki acın…
Son ol dedim sonum değil, can dedim yüreğimle sana, canımdan varlığını alıp,yokluğunun ateşinde, benden başka neyi yakabilirsin yar… Yüzüme asılı bir keder, içimde büyük bir enkaz bıraktın…Her yer kırık dökük kimsenin barınamıyacağı kadar kötü… Bu kırıklar her an canıma batar durur …gelsende toparlanamaz bu hayat… ‘sessiklik’, ‘sensizlik’ çemberdeyim. Herşeyin içinde, senin dışındayım yar… Halimi hatrımı kimse sorsun istemiyorum, sordukları an ağlamaya başlıyorum, yokluğunun beni ne hale getirdiğini anlatmak istiyorum.. Ama ağlamaktan anlatamıyorum, kelimeler bile boğuluyo sanki… Acı anlatmakla azalmazmış bunu çok iyi biliyorum çünkü içimdeki seni anlatmakla tüketmem mümkün değil, Sessizce giden yar… Seni kaybettim ve ardından gülüşlerim kayboldu, sonra kendimi kaybettim… Mutluluk denen şey, acıya teslim etti ruhumu… Gündüzüm yok şimdi, hayat gece ve bıraktığın karanlıktan ibaret yar…ve mevsim hep kış; güneşimi azat et… “seni seviyorum cannn” değiştirmiyor acın bu gerçeği. Sen içimde yaşarken ben dışında ölüyorum hayatın… Akan bu göz yaşlarım bir ‘ah’ tır yar, yüreğine ekeceğin hiç bir çiçek yeşermez artık bunu bilesin, bu sevgi bende oldukça ahımda yanında olucak… Yanan içimde, üşüyen tenimdesin. Şimdi yokluğun hem yar hem yara bana…
S&S
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!